Metal Muzik Metallica konseri

EXİ 26 Akbank Sonisphere Festivali’nin birinci gününde Rammstein illüzyonlarla, alevlerle dolu bir şov yaptı. Gözümüzü kırpmadan izledik. İkinci güne, Manowar’ın bas gitaristi Joey DeMaio’nun muazzam Türkçesi damga vurdu. Üçüncü güne gelindiğinde ilk iki günden kat kat daha yoğun bir kalabalık ve çok daha büyük bir beklenti vardı. Sadece üçüncü günün değil, tüm festivalin en unutulmaz konserini Metallica yaşattı. Metallica, 1981’de o ne yöne çeksen gidecek yıllarda hayatımıza girdiğinde müzik tarihinin yönünü değiştireceği belliydi. Dönemin çocukları ve gençlerinin büyük kısmını etkisi altına aldı. Heavy Metal’in dört büyük grubunun (Anthrax, Megadeth, Slayer ve Metallica) en büyüğü oldu. 90’ların başında, ‘Nothing Else Matters’ şarkısı yayınlandığında şarkıda şöyle diyordu James Hetfield: “Hayat bizim, herkes kendince yaşamak zorunda” Grubun dinleyicileri bu sözü belleklerine kazıdılar, metal müzik dinleyenlere yapıştırılan yaftaları umursamadılar. 90’lar biterken metal müzik de düşüşe geçti. 


Dün gece, İnönü Stadyumu’nda herkes çocukluğuna, gençliğine dönmüştü. Metallica sahneye çıkana kadar, koca stadyumda adım atacak yer kalmamıştı. Grubun solisti James Hetfield sahnede göründüğünde kopan alkış sadece başlangıçtı. Sahnenin içinde ve yanlarında alevler patladığında “Sad But True” çalmaya başlamıştı. Hetfield “Seni görmek güzel İstanbul” dedi. Sonrasında ise ne alkışlar durdu ne de gitar sesi. Sahnenin önünde daha çok 20’li yaşların başlarında olanlar vardı. Tribünlerdeyse işte o, çocukken Metallica dinleyenler. Binlerce kişi aynı anda kollarıyla tempo tutup “Hey, hey” diye bağırdı (O binlerce kişiye konseri “beleş tepe”den izleyenler de dahil tabii). Tribünlerin üstlerinden havai fişekler patladı, James Hetfield “Bu gece Avrupa turnemizi sonlandırıyoruz ve son gece İstanbul’dan daha iyi bir yerde olamazdı. Bizi bekleyin, tekrar geleceğiz, en yakın zamanda” diyerek konseri bitirmek istese de alkışlar durmadı, Lars Ulrich, James Hetfield, Robert Trujillo ve Kirk Hammet teker teker mikrofonu ellerine alıp İstanbul’u selamladılar. Avuç avuç pena attılar izleyicilere. Konser bitiminde, artık yaşları çoktan 30’u geçmiş “eski metalciler” omuzları ve kolları alkışlamaktan tutulmuş halde çıktılar stadyumdan. Acı ama gerçek, normal hayata geri dönüş başlamıştı. Bir sonraki Metallica konserine kadar.

. . .

İçerik sadece atıfta bulunularak yayınlanabilir: Demir Çelik Store. Editöryal görüş, yazarın görüşüne aykırı olabilir.